Blog VI - Writers Paradise
En toen was het opeens zover! Bali. Na alle horrorverhalen over de douane van de afgelopen tijd, besloot ik om op tijd te vertrekken maar na slechts tien minuutjes bleek het kunstje al geklaard. Tijd genoeg dus om Tax Free te shoppen en voldoende (duur) betaalde Toblerone in te slaan, een traditie.
In het vliegtuig bleek ik naast de dochter van Gouden Strop winnaar Gauke Andriesse te zitten, de prijs voor de beste Nederlandstalige spannende roman. Een beter begin van je reis kun je toch niet wensen. Dat er op het vliegveld vervolgens geen pick-up klaarstond kon me toen al niet meer deren. En zoals je ziet, ben ik na wat telefoontjes en het inschakelen van wat neven en nichten door de aanvankelijk beoogde chauffeur, inmiddels (eindelijk) gearriveerd.
Stiekem ben ik een beetje een schijterd in de jungle, dus het duurde even voordat ik in het holst van de nacht aan de vallende hagedissen, op het dak ploffende apen (?) en vreemd zoemende maar onzichtbare beesten gewend was. Ik bedoel, als er opeens een half paard achter je wc tevoorschijn komt als je je avondplasje doet dan is het toch even wennen. Maar uiteindelijk ben ik heerlijk in slaap gevallen om tot mijn verwondering s’ochtends lieve mensjes in de keuken bezig te vinden, die hun best deden om zo stilletjes mogelijk schoon te maken. Als echte kaaskop was ik van plan om lekker zelf mijn gebakken eitje met toast te maken, maar dat ging dus mooi niet door. Na een hemels ontbijtje met verse ananas, guave, gebakken banaan én een omeletje onder het genot van een kopje ‘kopi’ ben ik inmiddels meer dan voldoende toegerust om mijn pen en papier weer ter hand te nemen.
Hoe zou het intussen zijn met Thomas, de hoofdpersoon en psychiater uit mijn roman? Beter dan ooit kan ik zeggen. Zijn verwoede pogingen om alles onder controle te houden, lijken hun vruchten af te werpen. Jong geleerd, oud gedaan zullen we maar zeggen. Overigens was ik tijdens mijn vlucht ook niet te beroerd om een half diazepammetje te nemen, zodat ik lekker door kon slapen. Alleen doet Thomas dat net even wat vaker, zullen we maar zeggen. Hij gelooft niet zo in melatonine en ademhalingsoefeningen en gelijk heeft ie!
Verder heb ik de laatste tijd wat research gedaan en met behulp van het NIP, de NVGZP en de NVPP, beroepsverenigingen voor psychologen en psychiaters, ben ik een stuk wijzer geworden. Ik kreeg van de woordvoerster van het NIP meteen het aanbod om het boek in het bijbehorende magazine te publiceren, zodra het gereed is. Ontzettend leuk natuurlijk!
Kortom, mijn verhaal krijgt steeds verder vorm. Gelukkig maken ze zich hier in Bali niet zo druk om de dingen. Het komt zoals het komt bedenk ik me, starend naar het zwembad met van het water nippende libellen en op de achtergrond het geluid van tjilpende vogels en Balinees geklingel en het zachte ruisen van de wind
Nu maar hopen dat de masseuse op tijd is ;)
