Nostalgie. Blog III.

Dat ik wat nostalgisch ben aangelegd, zal u waarschijnlijk niet ontgaan zijn na het lezen van blog 1 en met name blog 2. Vanuit het warme comfort van mijn joggingpak blik ik vandaag dan ook graag terug op het speelgoed uit de jaren 80 met als excuus dat een groot deel van de jeugd van de hoofdpersoon zich ook in deze periode afspeelt.

Overigens maakte recent iemand een opmerking dat de titel van het Boekenweekgeschenk 2017, bij uitstek op mij van toepassing was.

Ik maakte hem meteen duidelijk dat het leven in mijn joggingpak en het verwilderen van de tuin juist een teken was dat het schrijversbestaan niet alleen loodzwaar is maar ook nog eens zeer eenzaam. De man schudde meewarig zijn hoofd, al kan het ook zijn dat hij last had van de fruitvliegjes die uit mijn fruitmand tevoorschijn vlogen.

Maar goed, de jaren tachtig dus.

In de categorie kent u deze nog? De Popple? Het is een knuffel die als het ware in zijn eigen buideltje kan kruipen, net als een kangoeroe. Ik was helemaal vergeten dat ik ooit zo’n ding had, totdat ik het op internet tegenkwam. Of wat te denken van de eerste mini spelcomputer waarmee je gewapend met twee platte, ronde batterijtjes urenlang kon racen! Al moest je niet te hard op het schermpje drukken want dat had gegarandeerd een inktvlek tot gevolg en dan kon het spelletje linea recta de prullenbak in. Verder kwam ik nog piepschuim vouwvliegtuigjes tegen en van die rubberen monstertjes voor op je vingers, speelgoed dat ook nu nog steeds wel te verkrijgen is.

Dankzij deze hoofdpersoon waan ik me zoals gezegd weer helemaal back (in)to the eighties. Of zoals mijn vriendin zegt ‘je bent er in blijven hangen.’ Misschien is dat ook wel zo, als ik mijn in retro bril getooide kop ’s ochtends weer in de spiegel zie.

Dus met de koningsspelen achter de rug en de blik richting de vijftigste verjaardag van koning Willem-Alexander, vraag ik me nieuwsgierig af wat zijn favoriete speelgoed was. Al speelde zijn jongste jaren zich dan voornamelijk in de jaren zeventig af. In ieder geval weet ik dat hij in de jaren tachtig graag naar Lionel Richie mocht luisteren (Ivo Niehe en ik zijn goed bevriend) en verder had hij in zijn jongste jaren een kekke trapauto van papa Claus gekregen.

Had hij toen ooit durven vermoeden dat mijn nichtje anno 2017 met behulp van een games console een digitale danscompetitie op de beats van Katy Perry uit zou voeren?

Zoals Super Mario zou zeggen: “Mama mia!”