Back to school! Groepsvorming in tijden van corona
De afgelopen periode zijn er ontzettend veel leuke blogs, vlogs en posts op allerlei media voorbij gekomen van kenners en kunners. Leerkrachten & docenten, jullie zijn super creatieve duizendpootjes!
Waren we net gewend aan leuke ‘digi-vormers’ als de Objecten speurtocht (wie het eerst een pollepel in beeld heeft!), selfie time of het delen van je favoriete receptje, gaan we terug de (halve) klas in. En jawel, de primeur is daar: na goud en zilver kunnen we nu toch ook gaan spreken van bronzen weken.
Wat kun je verwachten?
In het begin waarschijnlijk vooral veel moois, want het kat uit de boom kijken begint weer even, koester dat vooral, want daarna wordt het onstuimiger en kun je wat gedonder verwachten: de hiërarchie is immers veranderd door de 50% regel. Niet erg en heel gezond maar wel iets om je bewust van te zijn.
Hoe pak je zoiets aan?
Door de leerlingen in een rustig tempo fysiek en emotioneel aan elkaar te laten wennen en de voelsprietjes weer op elkaar af te gaan stemmen.
Laat de leerlingen bijvoorbeeld iets meenemen van huis wat voor hen erg belangrijk is geweest de afgelopen periode. Vervolgens kunnen ze elkaar daarop bevragen, wellicht in duo’s of toch plenair.
Ook zou je variaties kunnen doen op staan & zitten. Bijvoorbeeld door elke leerling na te laten denken over wat je wil houden, wat wel weg mag en vervolgens beurten te geven (staan = ja dit zie ik ook zo).
Een vlottere variant zou een klaag- en jubelmuur zijn aan de hand van post-its. Met beide werkvormen heb je dan ook aandacht voor de fijne dingen, zoals meer tijd met je huisdier, een groener milieu, straten waar je op kunt spelen zonder auto’s. In tijden van crisis is het belangrijk om kansen te zien en te koesteren.
Terugblikken en vooruitblikken met reflectiewerkvormen, zoals na De Zilveren Weken, maakt ruimte voor het verwerken van tegenslagen, het stilstaan bij succes ingrediënten en creëert nieuwe energie voor het aangaan van uitdagingen en goede voornemens.
Verder zou je oefeningen met afstand en nabijheid kunnen doen, bijvoorbeeld de Rots & Water variant waarbij de één op de ander afloopt en de ander gegrond en gecentreerd (kortom, met aandacht) aan moet geven tot welke afstand hij/zij het O.K. vindt en met de ander overlegt hoe dat voor hem/haar is, waar je dat in je lijf opmerkt en waarom. Want ondanks dat kinderen tot twaalf jaar fysiek contact met elkaar mogen hebben, voelt het mogelijk wat onwennig of zijn er ouders die benadrukt hebben om afstand te houden. Praat hierover, tast af, leg niets op. Maatwerk.
Koppel dergelijke subtiele fysieke oefeningen aan het vorm geven van de nieuwe klassenregels en hoe de leerlingen elkaar daarbij kunnen helpen of aanspreken op.
Tenslotte kan het fijn zijn om iets voor een ander te betekenen. Leerlingen missen misschien bepaalde klasgenoten. Je zou ze briefjes kunnen laten schrijven en tekeningen of knutselwerkjes kunnen laten maken voor iemand die er niet is (namen trekken, bepaal zelf hoe specifiek de instructies zijn). Heerlijk toch als je op school komt en er zit een mooi opgerolde tekening met een ‘ik mis je’ lintje eromheen, speciaal voor jou in je la!
Ook zou je een vlog kunnen maken over de dag of week van de ene klas voor de andere klas en vice versa. Hoe gekker, des te leuker natuurlijk. Let dan wel even op hoe je het laat zien en het afdekken van privacy (vooral als je iets gaat posten).
Uiteraard zijn er ook kansen om iets voor de gemeenschap te doen. Je zou samen met de klas een mega mondkap kunnen maken of een versierde spandoek met daarop bedankjes voor het zorgpersoneel of een hartelijke boodschap voor ouderen in een verzorgingstehuis. Overal waar ik loop zie ik eerst stoepkrijttekeningen en fleurige tekstjes op de stoep en dan pas de ouderenwoning. Geweldig toch?
Er zijn zo veel manieren en vormen…
Gebruik die kracht! De kracht in je groep.
Ik wens jullie veel succes toe, kanjers!
Boaz Bijleveld
