Ik ben saai - gedicht in het kader van de Autismeweek
Ik ben saai
Ik ben saai,
Heb geen fantasie,
Zeggen ze.
Toch bouw ik hele werelden,
Van hout of glas of steen.
Mijn moeder vindt het blokkendozen,
Dus voor haar maak ik er rozen,
Bij, omheen.
En jij?
Ben jij zo'n creepy creeper die 's nachts tevoorschijn komt?
Mijn huis in wandelen,
Alsof ik er niet stond?
Van mijn server blijf je met je tengels af.
Het is mijn wereld, niet de jouwe! Mijn zus vindt dat maar maf.
Dat vinden ze ook op school,
Dan roepen ze ' hier is het autistenvrij!'
Druk ik liever op control alt delete,
Laat me maar met rust,
Zie mij maar niet.
En hij? Meneer Spiegeloog?
Hij praat een beetje vaag,
Had laatst een vlekje bij zijn kraag
En ook eentje op zijn bril.
Zijn computer, joh, die is me toch een potje traag!
Ik noem hem maar een dino,
Een Stegosaurus Max.
Hij noemt mij de T-Rex,
Vraagt: 'is alles flex?'
Dan schiet ik in de lach.
Het is alsof er alles mag,
Nou ja, bijna alles dan.
Want die viltstift op zijn muur,
Daar werd hij niet echt vrolijk van.
Ik hoop dat hij mij helpt.
Mama vindt van wel.
Meester vindt het ook,
Maar die lijkt op een spook.
O ja.
En hoe een koe een haas vangt,
Dat is een spreekwoord.
Dat weet ik wel.
En, dat is niet met elkaar te rijmen.
Zie je wel?
Ik ben heel erg saai.
